Materiał chroniony prawem autorskim

artykuł terapeutki na stronie http://hazardzistki.org/?page_id=98

CO DZIAŁA DLA MNIE

21 06 2008

WHAT WORKS FOR ME
Volume No. III, Issue No. 2 February 2001 
 http://www.femalegamblers.info/

CO DZIAŁA DLA MNIE

12 Kroków Zdrowienia i 12 Tradycji stworzyły nasz Program Anonimowych Hazardzistów i my wszyscy pracujemy na nim trochę w inny sposób. Niektóre z nas maja z tym takie trudności, że wybierają powrót do hazardu. Niektóre kontynuują– dzień po dniu – abstynencję od gry. Na szczęście dla mnie, ja musiałabym jeszcze chcieć pojeździć na tym dzikim koniu ( czyli wyrażać chęć zmierzenia się z hazardem- przyp. tłumacza) Owszem, miałam myśli o graniu ale to nigdy nie wykraczało poza moje myśli. Słyszę wtedy takie słowa: „Ja nie jestem odpowiedzialna za pierwszą myśl, która mi przychodzi do głowy, ale jestem odpowiedzialna za to, co z nią zrobię”. Może ja nie miałam nawrotów ponieważ od lat jestem członkinią zarówno AA jak i AH, albo być może moje dno było tak bolesne i dewastujące.
Kiedy zaczynałam moją drogę zdrowienia, byłam bezrobotna, więc brałam udział we wszystkich mitingach AH w Phenix i w okolicach, oraz dodatkowo na 4 lub 5 mitingach AA. Miałam naprawdę szczęście być w AH przez 5 miesięcy – i zbudowałam fundament pod moje nieustające zdrowienie – zanim zostałam zesłana do więzienia za moje, związane z uprawianiem hazardu –przestępstwa. Pracowałam blisko z moim sponsorem, dzieliłam się na moich mitingach będących terapią, zadawałam wiele pytań i słuchałam mądrzejszych od siebie, jeśli chodzi o Program. Mój sponsor odwiedzał mnie w więzieniu i otrzymywałam listy od pozostałych członków AH.

Kiedy wypuszczono mnie 10 miesięcy później znów zaczęłam uczęszczać na mitingi. Pracowałam nad Krokami ze sponsorem, pomagałam robić kawę i sprzątać pokój, zostałam sekretarką I zaczęłam sponsorować nowoprzybyłych. Pracowałam bardzo pilnie nad moim Programem ponieważ wiedziałam, że nie będę w stanie pomóc innym, jeśli nie będę miała wiedzy , którą mogę się podzielić.

Kobiety były wystraszone 10 lat temu w Phenix i w okolicach. Trzy z nas zaczęły kobiece mitingi w moim mieszkaniu i powoli kolejne kobiety przychodziły i zostawały.

Byłam sekretarką w dwóch grupach Krokowych. Te grupy bardzo mi pomogły, jak również i uczestnictwo innych. Nauczyłam się stosowania zasad programu, nie tylko jeśli chodzi o moje granie ale do każdego aspektu mojego życia. Wiem dzisiaj, że ja jestem w stanie zmienić tylko jedną osobę a tą osoba jestem ja. I nauczyłam się, że nie pozbędę się problemów przez udawanie, że ich nie ma.
Życie nie stało się łatwe odkąd przestałam grać, ale też i nie było łatwe, kiedy grałam! Przez grę straciłam mój dom, moją emeryturę i moją wolność i mój chłopak zmarł rok później. Mój najmłodszy syn i moje trzy córki maja problemy z uzależnieniami, mój kolejny syn i moja córka są a drodze zdrowienia. Dzięki mojej kontynuacji zdrowienia, dzięki naszym 12 Krokom Zdrowienia, nie musiałam grać z powodu tych spraw.

Miałam szczęście, że wybrano mnie na pozycję Zaufanego na 4 lata, i to jest ciągle drogocenne doświadczenie, w którym nauczyłam się jak wiele pracy musi zostać zrobione dla kompulsywnego hazardzisty, który ciągle cierpi. Pracuję teraz nad Programem otworzenia kobiecych mitingów w więzieniu w Phenix. I pracuje teraz w powiązaniu z Radą Arizony do Spraw Kompulsywnego Hazardu nad ich Programem Opiekunów Społecznych, do pomocy kompulsywnym hazardzistom w odosobnionych, małych miejscowościach.

Moja przyjaciółka Betty i ja, zrobiłyśmy biuletyn dla hazardzistek I wysłałyśmy do 100 kobiet w całym kraju, które podzieliły się nim z innymi. Mamy także stronę internetoąa dla tych, którzy posiadają komputery.(www.femalegamblers.org – przyp: tłumacza)

Nauczyłam się, że nie ma takich problemów, które hazard nie zmieniłby w jeszcze większe. Moje umiejętności radzenia sobie dzisiaj, zmieniły moje życie i jestem za to bardzo wdzięczna Anonimowym Hazardzistom. Dzisiaj nie boję się już gry ani kasyna. Ale mam dalej wielki szacunek dla niesamowitej wszechwładzy, jaką posiada uzależnienie od hazardu. I ja mam komfort zdrowienia dzisiaj.

11 stycznia 2001 roku jest moja 10 rocznica I ciągle staram się wracać do Programu. Kiedy widzę, jak członek AH wraca do gry, jest to potężnym przypomnieniem – że tą osobą, któregoś dnia mogę być ja. Ja wiem, że muszę unikać samozadowolenia i ja głęboko wierzę, że jeśli włożę tyle wysiłku w pracę nad Programem, ile włożyłam uprzednio w mój hazard, ja będę w stanie trzymać się od kasyn, Dzień po Dniu…
Marilyn L. AZ

Tłumaczenie – Iwona-Isia